Kelly's blog

Πώς να βοηθήσετε τον σύντροφό σας να αισθάνεται πιο ασφαλής και πιο ήρεμος κατά τη διάρκεια συγκρούσεων. Η εποικοδομητική ανταπόκριση στην οργή του συντρόφου μας μπορεί να είναι ένα δύσκολο έργο ακόμα και στις πιο αγαπημένες και σταθερές σχέσεις. Υπάρχουν στιγμές που τα συναισθήματα μας κατακλύζουν και μπορεί να φαίνεται αρκετά δύσκολο κυριεύσουμε στα δικά μας συναισθήματα. Ένα βασικό γεγονός που πρέπει να προσέξουμε όταν ο σύντροφός μας είναι θυμωμένος, είναι ότι ο θυμός προκύπτει από μια αντιληπτή απειλή - ίσως για τη συναισθηματική ή σωματική του ευεξία και αφορά τους πόρους του - συμπεριλαμβανομένου του χρόνου, των οικονομικών, του χώρου, των πραγμάτων του, και των αγαπημένων του. Έτσι, είτε είναι αληθινές είτε όχι, τέτοιες απειλές μπορεί να υπονομεύσουν το αίσθημα ασφάλειας του συντρόφου μας. Το αν πιστεύουμε ή όχι ότι η απειλή είναι πραγματική, δεν έχει σημασία για να τον βοηθήσει να διαχέει τον θυμό του. Ως εκ τούτου, το πρωταρχικό καθήκον που βοηθά στην αποθάρρυνση

Μια κρίση πανικού είναι ένα ξαφνικό επεισόδιο φόβου  και  άγχους  που προκαλεί τόσο σωματικά όσο και ψυχολογικά συμπτώματα. Το επίπεδο του φόβου που βιώνεται είναι μη ρεαλιστικό και υπερβολικό σε σχέση με τα γεγονότα ή τις περιστάσεις που προκαλούν την κρίση πανικού. Ο καθένας μπορεί να παρουσιάσει κρίση πανικού, αλλά τα συχνότερα και συνεχιζόμενα επεισόδια μπορεί να είναι ένδειξη διαταραχής πανικού ή άγχους που απαιτεί θεραπεία. Συμπτώματα Τα σωματικά συμπτώματα μιας κρίσης πανικού μπορεί να περιλαμβάνουν γρήγορη αναπνοή, έντονη εφίδρωση, τρέμουλο, ναυτία, ζάλη, μούδιασμα ή μυρμήγκιασμα, ρίγη ή αυξημένο αίσθημα θερμότητας και αυξημένο καρδιακό ρυθμό/ ταχυκαρδία. Εκτός από τον έντονο φόβο, μπορεί να υπάρχουν συναισθήματα αποσύνδεσης από τον εαυτό του, απώλεια ελέγχου, αίσθηση επικείμενου κινδύνου και έντονη επιθυμία φυγής ή αποφυγής της κατάστασης. Αυτά τα συμπτώματα, τα οποία συχνά μοιάζουν με τα συμπτώματα καρδιακής προσβολής ή αναπνευστικής διαταραχής, μπορεί να συνοδεύ

Η  αλλαγή είναι μια διαρκής πραγματικότητα στη ζωή μας. Τίποτα δεν παραμένει το ίδιο - οι εποχές αλλάζουν, οι ρόλοι μας αλλάζουν, οι άνθρωποι αλλάζουν. Δεν μπορούμε να σταματήσουμε την αλλαγή. Οι περισσότεροι άνθρωποι δυσκολεύονται να δεχτούν τις αλλαγές που αναπόφευκτα φέρνει η ζωή και ακόμα περισσότερο να κάνουν οι ίδιοι αλλαγές στη ζωή τους είτε για να προσπαθήσουν να τη διευκολύνουν και να νιώσουν καλύτερα είτε προκειμένου να υπάρξει μια εξέλιξη σε αυτή, κάτι καινούριο και να μην μένουν στάσιμοι. Φυσικά πολλές φορές σε αυτό δε βοηθάει και η κοινωνία ή οι εκάστοτε κοινωνικοοικονομικές συνθήκες. Βλέπουμε πολύ συχνά παραδείγματος χάρη στην κλειστή μικροαστική κοινωνία της ελληνικής πραγματικότητας, έχοντας παράλληλα και τη δικαιολογία της οικονομικής κρίσης και της ανεργίας πολλούς ανθρώπους άνω των 30 και 40 ετών (ή και παραπάνω κάποιες φορές) να μένουν στο πατρικό με τους γονείς τους και να κάνουν πάνω κάτω την ίδια ζωή που έκαναν όταν ήταν 15 και 20 ετών. Η αντίσταση

Δεν είναι ποτέ αργά για τίποτα! Για να αλλάξετε το μυαλό σας, να αλλάξετε την πορεία της ζωής σας, να αποφασίσετε να μην κουβαλάτε κάποιες εμμονές, να είστε πιο ισορροπημένοι, πιο ευγενικοί, πιο χαλαροί κλπ. Ωστόσο, αν συνεχίσετε να κάνετε αυτό που κάνατε πάντα, θα έχετε αυτό που είχατε πάντα. Έτσι, αν δεν σας αρέσει αυτό, αρχίστε να αλλάζετε. Εμείς οι άνθρωποι έχουμε μια αξιοσημείωτη ικανότητα να αλλάξουμε και να ανακαλύψουμε τον εαυτό μας. Πολλοί από τους πιο επιτυχημένους και γνωστούς ανθρώπους έχουν αρχίσει με πολύ περιορισμένες προοπτικές. Ο Stephen Hawking θα μπορούσε να παραιτηθεί όταν έπαθε τη νόσο του κινητικού νευρώνα , μια ασθένεια με μέσο όρο ζωής τα 35-45 έτη. Αντ 'αυτού, έζησε ως τα 76 και επέκτεινε τις γνώσεις μας για την κοσμολογία και τη θεωρία των μαύρων οπών. Ο Αϊνστάιν ως παιδί δεν ήταν σε θέση να διαβάσει μέχρι την ηλικία των 7. Κανένας επιτυχημένος άνθρωπος δεν επέτρεψε στις δυσκολίες και τα εμπόδια να τον καταβάλλουν και να μην τον αφήσει να πετύχει τ

Επιστρέφοντας από την ξενοιασιά του καλοκαιριού στην καθημερινή ρουτίνα του φθινοπώρου, αναλογίζομαι πολλές φορές τις αναμνήσεις μου από το καλοκαίρι. Τελικά όταν ξεφεύγουμε για λίγο από την καθημερινή μας ρουτίνα πηγαίνουμε σε ένα διαφορετικό μέρος και βιώνουμε νέες εμπειρίες, αυτό που μας μένει όταν επιστρέφουμε στην «κανονική» καθημερινότητα δεν είναι τα διάφορα μέρη που επισκεφτήκαμε και τι ακριβώς κάναμε. Είναι οι αισθήσεις που βιώσαμε: οι εικόνες, οι γεύσεις, οι μυρωδιές, οι ήχοι, καθώς και τα συναισθήματα που βιώσαμε σε κάποιες στιγμές. Το καλοκαίρι για εμένα (και όχι μόνο) δεν είναι απλά μία εποχή. Είναι όλα τα παραπάνω: εικόνες, γεύσεις, μυρωδιές, ήχοι και κυρίως συναισθήματα. Το καλοκαίρι λοιπόν για εμένα είναι να μπερδεύεσαι με τους τουρίστες περπατώντας δίπλα σε τουριστικά μνημεία. N α μπαίνεις στο αμάξι μετά από περπάτημα στον καύσωνα του μεσημεριού και να ανοίγεις το air - condition στο full . Να φτιάχνεις playlist με τραγούδια που ακούς στις μεγάλες (ή μ