ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΠΑΝΤΑ ΝΑ ΜΑΣ ΔΙΔΑΞΟΥΝ ΚΑΤΙ ΘΕΤΙΚΟ

ΣΤΑΜΑΤΑ ΝΑ ΟΝΕΙΡΕΥΕΣΑΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙΣ ΠΡΙΓΚΙΠΙΣΣΑ

«Όπως στα παραμύθια». Εκεί που πάντα νικάει η καλοσύνη και που πάντα υπάρχει ένα αισιόδοξο και σωστό ηθικό δίδαγμα. Όσο όμως κι αν λένε ότι τα παραμύθια έχουν πάντα σωστά και θετικά διδάγματα για τους ανθρώπους, αν τα δούμε με λίγο πιο σύγχρονη, ψυχολογική αλλά και.. «επαναστατική» ματιά, υπάρχουν πράγματα που στην πραγματικότητα δεν φαίνονται τόσο «σωστά». Ίσως μάλιστα κάποια μηνύματα που μας έχουν περάσει να μη μας έχουν κάνει τόσο καλό στη ζωή μας.. Πάμε όμως να δούμε κάποια παραδείγματα:

«Σταχτοπούτα»

Η άτυχη κοπέλα που μετά το θάνατο του πατέρα της γίνεται δουλικό της μητριάς και των κορών της. Εδώ όμως επεμβαίνει η μαγεία, έτσι εμφανίζεται η καλή νεράιδα που τη βοηθάει να πάει στο χορό του πρίγκιπα και να τον γνωρίσει. Όμως αφού λυθούν τα μάγια επιστρέφει τρέχοντας στο σπίτι ξεχνώντας το ένα γοβάκι με το οποίο την αναζητάει ο πρίγκιπας και με το οποίο τελικά κάποια στιγμή τη βρίσκει και γίνεται πριγκίπισσα αφήνοντας έτσι τη μητριά και τις κόρες της που την βασάνιζαν.

Εδώ αυτό που μας προβληματίζει είναι γιατί τόσο καιρό η άτυχη κοπέλα να υφίσταται την τυραννία περιμένοντας ουσιαστικά την καλή νεράιδα και τον γοητευτικό πρίγκιπα για να την σώσουν. Αντί να παλέψει για την ευτυχία και τα δικαιώματά της περιμένει κάποιον που «ως δια μαγείας» θα έρθει να την σώσει. Δεν ακούγεται και τόσο σωστό, έτσι;

«Ωραία κοιμωμένη»

Η πριγκίπισσα που μεγάλωσε με τον φόβο μιας κατάρας που έλεγε ότι θα πεθάνει από τρύπημα βελόνας στο δάχτυλο. Αυτό όντως γίνεται, η πριγκίπισσα πέφτει σε λήθαργο μέχρι που έρχεται ο πρίγκιπας και την ξυπνάει από το λήθαργο με ένα φιλί. Μετά παντρεύονται και ζουν μαζί.

Καταρχήν μία οικογένεια ζει και μεγαλώνει ένα παιδί υπό το φόβο μιας προκατάληψης η οποία τελικά γίνεται πραγματικότητα. Φυσικά όμως, το λάθος μήνυμα που μπορεί να περαστεί σε ένα μικρό κοριτσάκι είναι ότι μπορεί να βρίσκεται σε «λήθαργο» όντας άτυχη, αλλά κάποια στιγμή θα έρθει ο πρίγκιπας να την «ξυπνήσει» με ένα φιλί. Και εκείνη χωρίς να τον γνωρίζει, θα τον παντρευτεί, απλά επειδή είναι ο γοητευτικός πρίγκιπας που την φίλησε.

«Η Χιονάτη και οι εφτά νάνοι»

Η κακιά ναρκισσίστρια βασίλισσα στην οποία ένας καθρέφτης λέει ότι η Χιονάτη είναι πιο όμορφη, αποφασίζει να τη σκοτώσει. Η Χιονάτη, κυνηγημένη καταφεύγει στο σπίτι των νάνων, όπου μένει και τους φροντίζει ώσπου τη βρίσκει η βασίλισσα και τη δηλητηριάζει με ένα μήλο. Τελικά έρχεται πάλι ο γοητευτικός πρίγκιπας που λύνει τα μάγια και την παντρεύεται.

Καταρχήν η Χιονάτη μένει με 7 άνδρες τους οποίους εμπιστεύεται χωρίς να γνωρίζει και οι οποίοι όμως δεν έχουν καμία πονηρή σκέψη για την όμορφη κοπέλα. Στην ουσία όμως τους υπηρετεί, αφού κάνει εκείνη όλες τις δουλειές και τους φροντίζει σαν «παραδοσιακή γυναίκα». Έπειτα εμπιστεύεται μια άγνωστη που της δίνει ένα μήλο και τελικά φεύγει με τον πρίγκιπα που επίσης τη σώζει από όλα της τα βάσανα με ένα μαγικό τρόπο. Λίγο αφελής η Χιονάτη;

«Κοκκινοσκουφίτσα»

Η Κοκκινοσκουφίτσα είναι ένα κορίτσι που πρέπει να μεταφέρει ένα καλάθι με τρόφιμα στην άρρωστη γιαγιά του. Στο δάσος συναντάει έναν λύκο ο οποίος με πονηριά μαθαίνει πού μένει η γιαγιά. Ο λύκος φτάνει πριν από την Κοκκινοσκουφίτσα στο σπίτι, εξαπατά την γιαγιά ότι είναι δήθεν η εγγονή της και την καταβροχθίζει. Η Κοκκινοσκουφίτσα βρίσκει τον λύκο στο κρεβάτι μεταμφιεσμένο ως γιαγιά, καταλαβαίνει όμως ότι δεν είναι εκείνη και σκοτώνει το λύκο.

Αν και υπάρχουν ψυχαναλυτικές προεκτάσεις σχετικά με το ρόλο του «κακού λύκου» αυτό που μας «χαλάει» σε όλη αυτή την ιστορία, είναι τα πρότυπα που περνάει η προκατάληψη εναντίον κάποιων «ζώων» με πιο μοναχικό και απόμακρο χαρακτήρα και η ταμπέλα «κακός» που τους αποδίδεται.

«Χάνσελ και Γκρέτελ»

Ο Χάνσελ και η Γκρέτελ είναι τα παιδιά ενός φτωχού ξυλοκόπου, που η μητριά τους τα εγκαταλείπει στο δάσος όταν η οικογένεια δεν έχει πια αρκετό φαγητό να τραφεί. Μετά από περιπέτειες, τα παιδιά φτάνουν σε ένα σπίτι κατασκευασμένο από ψωμί, γλυκά και ζάχαρη. Το σπίτι όμως ανήκει σε μία γριά μάγισσα, που το έφτιαξε με σκοπό να προσελκύει μικρά παιδιά, να τα παγιδεύει και τελικά να τα τρώει. Η μάγισσα φυλακίζει τον Χαίνσελ με σκοπό να τον παχύνει και απαιτεί από την Γκρέτελ να την υπηρετεί. Λίγο πριν η μάγισσα φάει τα παιδιά, η Γκρέτελ καταφέρνει να ξεγελάσει την μάγισσα και να την κάψει στον φούρνο που ετοίμαζε να ψήσει τα αδελφάκια. Τελικά, ελευθερώνει τον αδελφό της και μαζί με τους θησαυρούς που βρίσκουν στο σπίτι της μάγισσας επιστρέφουν στο σπίτι τους. Στο μεταξύ, η μητριά τους, η οποία είχε την ιδέα της εγκατάλειψης των παιδιών, έχει πεθάνει και τα παιδιά ζουν ευτυχισμένα και πλούσια τώρα πια με τον μεταμελημένο πατέρα τους.

Τίποτα ηθικό και σωστό δε συμβαίνει σε αυτό το παραμύθι. Ο πατέρας, που είναι υποτίθεται «καλός» αφήνει τη γυναίκα του να τον επηρεάσει να εγκαταλείψει τα παιδιά του. Τα παιδιά μπαίνουν σε ένα σπίτι που δεν τους ανήκει χωρίς να ξέρουν ποιός κατοικεί εκεί και αρχίζουν να τρώνε ψωμί και γλυκά που δεν τους ανήκουν. Επίσης, παρόλο που η μάγισσα ήθελε το κακό τους σίγουρα δεν είναι ότι πιο σωστό να την σκοτώσουν και να της πάρουν την περιουσία. Όπως επίσης και το να συγχωρήσουν έτσι εύκολα τον πατέρα τους που τα είχε εγκαταλείψει επηρεασμένος από τη μητριά τους.

Τα λάθος μηνύματα γενικά

Αν και θα ήταν ωραία τα πράγματα στο τέλος να πηγαίνουν καλά «ως δια μαγείας», στην πραγματική σύγχρονη ζωή τις περισσότερες φορές πρέπει να προσπαθήσουμε, να δουλέψουμε και να παλέψουμε με τις δυσκολίες αναπτύσσοντας έτσι τις ικανότητες, τις δυνάμεις μας και τον εαυτό μας. Έτσι δεν αποκτάμε αυτά που θέλουμε με τη μαγεία αλλά δουλεύοντας για αυτό. Επίσης οι γυναίκες δεν πρέπει πλέον να περιμένουν τον πρίγκιπα που θα τις σώσει από τα βάσανά τους. Θα πρέπει να προσπαθήσουν οι ίδιες για να έχουν αυτό που θέλουν στη ζωή τους (και πολλές φορές βέβαια να συμβιβαστούν με το γεγονός ότι δε μπορούν να το έχουν). Ο έρωτας έρχεται γνωρίζοντας κάποιον που μας ταιριάζει και με τον οποίο είμαστε χαρούμενοι, κι όχι με κάποιον που μας «σώζει». Τέλος, δεν υπάρχουν απόλυτα «καλοί» ή απόλυτα «κακοί». Ο άνθρωπος έχει ένα πολύπλοκο ψυχισμό και ο χαρακτήρας και η συμπεριφορά του καθορίζεται από ποικίλους παράγοντες που έχουν να κάνουν με τα βιώματα, την παιδική ηλικία, τις συνθήκες ζωής, με κοινωνικοπολιτισμικούς παράγοντες καθώς και με την κληρονομικότητα..