Βρίσκοντας Νόημα Μεγαλώνοντας και Αγκαλιάζοντας τη Ζωή!

Η ζωή είναι μια γιορτή που πρέπει να απολαμβάνουμε, ειδικά καθώς μεγαλώνουμε!

Οι περισσότεροι άνθρωποι φοβούνται τα γηρατειά: φοβούνται τη στασιμότητα, ότι δε θα έχουν τίποτα να περιμένουν, τη φυσική παρακμή, τη μοναξιά, ότι δεν τους χρειάζονται πλέον οι άλλοι. Σε αντίδραση όλων αυτών των φόβων, κάποιοι προσπαθούν να επιστρέψουν στην ενεργό ζωή με διάφορους τρόπους, να νιώσουν και πάλι νέοι, ενώ άλλοι επιλέγουν να αρνηθούν ότι συμβαίνει οποιαδήποτε αλλαγή.

Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι το νόημα στη ζωή μπορεί να βρεθεί απομονώνοντας τον εαυτό τους από τη ζωή και από τις προκλήσεις που ενδεχομένως αντιμετωπίζουν. Με αυτόν τον τρόπο, μπορούν δυνητικά να ανακουφιστούν από τα βάσανα και να υπομείνουν ενδεχομένως ή ακόμα να απολαύσουν τη ζωή περισσότερο. Ωστόσο, υπάρχει και η ακριβώς αντίθετη φιλοσοφία: δηλαδή ότι πρέπει να αγκαλιάσουμε τη ζωή σε όλες της τις εκφάνσεις, όλες τις χαρές και τις θλίψεις. Γιορτάζοντας την πληρότητα της ζωής, θα βυθιστούμε περισσότερο σε αυτή και θα βρούμε ενδεχομένως βαθύτερο νόημα.

Μπορούμε όλοι να μάθουμε πολλά για τη ζωή από τον σημαντικό Έλληνα συγγραφέα Νίκο Καζαντζάκη (1883-1957). Είναι γνωστή η φράση που υπάρχει στον τάφο του και φέρει τα λόγια του: « Δεν ελπίζω τίποτα. Δε φοβάμαι τίποτα. Είμαι ελεύθερος. " Ο Καζαντζάκης μας διδάσκει πώς να εκτιμήσουμε τη ζωή με το να τη ζούμε με τον καλύτερο τρόπο, εκφράζοντας τον εαυτό μας, νιώθοντας ελεύθεροι και ζώντας λίγο επικίνδυνα. Ο Αριστοτέλης είχε πει, «Δεν έχει υπάρξει ποτέ μεγάλη ιδιοφυία χωρίς κάποια δόση τρέλας » και ο Καζαντζάκης συμφωνεί λέγοντας: « Ένας άνθρωπος χρειάζεται λίγη τρέλα, αλλιώς ποτέ δεν τολμά να κόψει το σχοινί και να είναι ελεύθερος.»

Μέσα από τα γραπτά του, ο Καζαντζάκης μας δείχνει ότι πρέπει να αγκαλιάσουμε τον πλήρη κύκλο της ζωής και ότι υπάρχει ομορφιά σε όλο το χάος της ζωής καθώς και ότι "η ζωή είναι πρόβλημα, ο θάνατος δεν είναι". Στην ταινία "Ζορμπάς", η πιο γνωστή σκηνή βρίσκεται στο τέλος, όταν καταρρέει η ξύλινη δομή που είχε κατασκευάσει ο Ζορμπάς και ο εργοδότης του Μπάζιλ, ως μέρος ενός καινοτόμου επιχειρηματικού εγχειρήματος. Ο Ζορμπάς γελάει στη θέα της καταστροφής, λέγοντας ότι θα ξεκινήσουν ξανά και θα το ξαναχτίσουν. Ο Μπάζιλ, ο οποίος μέχρι τη στιγμή του καταστροφικού αυτού γεγονότος είχε επιδείξει εξαιρετική αυστηρότητα, τότε γυρίζει στη Ζορμπά και με έκπληξη λέει "Δίδαξέ μου να χορεύω." Ξεδιπλώνονται τα χέρια τους, χτυπούν τα δάχτυλά τους και αρχίζουν να χορεύουν συρτάκι σε μια παραλία της Κρήτης. Ο Μπάζιλ στην πραγματικότητα ζητούσε από τον Ζορμπά να τον διδάξει πώς να ζει, πώς να γελάει και πώς να αισθάνεται πραγματικά ζωντανός, ανεξάρτητα από το τι φέρνει η ζωή.

Το να γνωρίζεις το θάνατο σημαίνει ότι γνωρίζεις τη ζωή. Αντιμετωπίζοντας τα γηρατειά και τελικά το θάνατο μπορούμε να μάθουμε να ζούμε καλύτερα το Τώρα. Η ζωή είναι μικρή, εύθραυστη και αβέβαιη. Όταν συνειδητοποιήσουμε ότι δεν έχουμε άπειρο χρόνο και ότι κινούμαστε προς το θάνατο, μπορούμε να αρχίσουμε να ζούμε την κάθε μέρα στο μέγιστο. Αντιλαμβανόμαστε ότι η ζωή είναι πολύτιμη και ότι δεν πρέπει να σπαταλάμε το χρόνο που μας απομένει. Κάθε μέρα είναι ένα δώρο και όπως και ο Ζορμπάς, όλοι πρέπει να αφιερώσουμε χρόνο για να χορέψουμε σε αυτή τη γη επειδή μια μέρα, αναπόφευκτα, θα είμαστε κάτω από αυτή..

Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν θέλουν να φτάσουν στο τέλος της ζωής τους, μόνο για να συνειδητοποιήσουν ότι πραγματικά δεν έζησαν στο έπακρο. Δεν θέλουν να κοιτάξουν πίσω στη ζωή τους και να συνειδητοποιήσουν ότι ανησυχούσαν για το ίδιο πράγμα για δέκα, είκοσι, ή ακόμα και τριάντα χρόνια. Δεν θέλουν να πεθάνουν με λύπη - ειδικά όσον αφορά πράγματα που δεν έκαναν γιατί είτε φοβόταν είτε ήταν φυλακισμένοι από τις σκέψεις τους.

Ο Νίκος Καζαντζάκης μας διδάσκει με σύνεση "Να πεθαίνουμε κάθε μέρα. Να γεννιόμαστε κάθε μέρα... " Η αβεβαιότητα της ζωής μας διδάσκει - ή τουλάχιστον μας δίνει την ευκαιρία - να σκεφτούμε τι θέλουμε ακόμα να κάνουμε και να πούμε. Αν θέλουμε να κάνουμε κάτι, θα πρέπει να το κάνουμε Τώρα. 

Κάθε μέρα είναι μια νέα μέρα στο ταξίδι μας για να την απολαύσουμε, όχι απλά για να την υπομείνουμε. Καθώς ο ήλιος δύει ακόμα μια μέρα, πρέπει να αναρωτηθούμε αν αδράξαμε τη μέρα για να ζήσουμε αληθινά. Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό ειδικά όσο μεγαλώνουμε και γερνάμε, καθώς τα χρόνια συσσωρεύονται και η γραμμή τερματισμού είναι στην οπτική γωνία. Σε αυτό το στάδιο, το να γεμίσουμε τη ζωή μας με νόημα είναι μια ευκαιρία που δεν θέλουμε να χάσουμε!

Βιβλιογραφικές αναφορές

1. Καζαντζάκης, Νίκος (1973). Αναφορά στον Greco . Λονδίνο: Faber & Faber, σ. 1.

2. "Ο Ζορμπάς ο Έλληνας" (1964):

https://www.youtube.com/watch?v=2NRFpUiGHzs

https://www.youtube.com/watch?v=6DJQu9RQYWs