ΣΟΠΕΝΧΑΟΥΕΡ: Η ΤΕΧΝΗ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ

«ΟΤΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ ΝΙΩΘΕΙ ΕΥΘΥΜΙΑ, να μη ζητάει από τον εαυτό του κάποια δικαίωση, ούτε να σκέφτεται αν σε κάθε περίπτωση έχει κάποιο λόγο να νιώθει ευθυμία. Τίποτα δεν έχει πιο σίγουρη ανταπόδοση από την ευθυμία: γιατί σ’ αυτή την κατάσταση η ανταμοιβή και η πράξη ταυτίζονται. [Παρατήρηση: όποιος είναι εύθυμος, έχει πάντα λόγο να είναι, και ο λόγος αυτός είναι ακριβώς το ότι είναι εύθυμος].

ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΗΣΕΙ ΚΑΘΕ ΑΛΛΟ ΑΓΑΘΟ, ΣΙΓΟΥΡΑ ΚΑΙ ΠΛΟΥΣΙΟΠΑΡΟΧΑ. Όταν κρίνουμε την ευτυχία κάποιου πλούσιου, νέου, ωραίου, τιμημένου, το μόνο που ζητάμε είναι να μάθουμε αν είναι χαρούμενος. Ενώ αντίθετα αν ο άνθρωπος είναι όντως χαρούμενος, δεν μας ενδιαφέρει καθόλου αν είναι νέος ή γέρος, πλούσιος ή φτωχός: ξέρουμε ότι είναι ευτυχισμένος. Γι’ αυτό και όποτε έρχεται να μας βρει η ευθυμία, πρέπει να της ανοίγουμε την πόρτα διάπλατα. Γιατί ο χρόνος των επισκέψεών της δεν είναι ποτέ ακατάλληλος.

ΕΜΕΙΣ ΟΜΩΣ, ΑΝΤΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΑΚΡΙΒΩΣ ΑΥΤΟ, ΑΝΑΡΩΤΙΟΜΑΣΤΕ ΑΝ ΕΧΟΥΜΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΛΟΓΟ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΧΑΡΟΥΜΕΝΟΙ, φοβόμαστε μήπως η ευθυμία μάς αποσπάσει απ’ τις σοβαρές σκέψεις και φροντίδες. Ποια ωφέλεια θα προκύψει απ’ αυτές τις τελευταίες, δεν ξέρουμε ούτε κι εμείς οι ίδιοι, ενώ η ευθυμία είναι το πιο σίγουρο κέρδος. Επειδή μάλιστα η ωφέλειά της αφορά άμεσα το παρόν, είναι το Ύψιστο αγαθό για την ίδια την ύπαρξη, η οποία στην ουσία δεν είναι παρά ένα ενιαίο και αδιαίρετο παρόν ανάμεσα σε δύο απεραντοσύνες. Άρα, η ευθυμία είναι το αγαθό που μπορεί να αντικαταστήσει όλα τα άλλα, ενώ δεν μπορεί να αντικατασταθεί από κανένα. Γι’ αυτό και η επιδίωξή της πρέπει να έχει για μας απόλυτη προτεραιότητα.

ΣΙΓΟΥΡΟ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΣΗΣ ΟΤΙ ΣΤΗ ΧΑΡΟΥΜΕΝΗ ΔΙΑΘΕΣΗ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΣΥΝΕΙΣΦΕΡΕΙ ΛΙΓΟΤΕΡΟ από την εξωτερική ευδαιμονία και τίποτα περισσότερο από την υγεία. Γι’ αυτό και πρέπει η τελευταία να προτάσσεται κάθε άλλου αγαθού και να κάνουμε συνειδητή προσπάθεια να τη διαθέτουμε στον ύψιστο δυνατό βαθμό, ώστε να είμαστε σε θέση ν’ απολαύσουμε τον καρπό της, που είναι η ευθυμία. Πρέπει επίσης ν’ αποφεύγουμε τις έντονες και παρατεταμένες πνευματικές προσπάθειες και τέλος να κινούμαστε για δύο τουλάχιστον ώρες κάθε μέρα στον καθαρό αέρα».

Άρθουρ Σοπενχάουερ, Η Τέχνη να είναι Ευτυχισμένος, εκδόσεις Γνώση.