ΓΙΑΤΙ "ΦΟΒΟΜΑΣΤΕ" ΤΗΝ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑ;
Από μικρό παιδάκι, όπως και τα περισσότερα παιδάκια βέβαια, έκανα ερωτήσεις. Για να μάθω για τον κόσμο, για τη ζωή και κυρίως για τους ανθρώπους.
Όταν αποφάσισα να ασχοληθώ με την ψυχολογία (βοήθησαν και οι πανελλήνιες βέβαια), έβλεπα πρώτα στον εαυτό μου και έπειτα και στους άλλους ανθρώπους γύρω μου ότι υπήρχαν κάποια πράγματα που θα ήθελα να ερευνήσω, να ανακαλύψω και να διαχειριστώ καλύτερα. Φυσικά κάποιος που σπουδάζει ψυχολογία, επιβάλλεται πέρα από τις σπουδές του και την εκπαίδευσή του να κάνει και ο ίδιος την προσωπική του ψυχοθεραπεία, που θα βοηθήσει όχι μόνο στο αντικείμενό του (δηλαδή βλέπει στην πράξη πώς πρέπει να γίνεται) αλλά κυρίως στο να προσπαθήσει να ανακαλύψει και να διαχειριστεί κάποια προσωπικά του θέματα και έτσι να γίνει ο ίδιος όσο γίνεται πιο ισορροπημένος, ώστε να μπορέσει να βοηθήσει και άλλους ανθρώπους στο μέλλον.
Αναρωτιόμουν λοιπόν, γιατί όλοι οι άνθρωποι που δυσκολεύονται να διαχειριστούν κάτι στον εαυτό τους, στα συναισθήματά τους, στις σχέσεις τους, στη ζωή τους ή ακόμα οι άνθρωποι που θέλουν να εξερευνήσουν περισσότερο τον εαυτό τους, να τον γνωρίσουν καλύτερα και να τον βελτιώσουν, γιατί δεν κάνουν κι αυτοί το ίδιο, γιατί να μην κάνουν ψυχοθεραπεία; Και δε λέω, βοηθάνε πολύ τα βιβλία και η στήριξη και οι συμβουλές από τους δικούς μας ανθρώπους και τους φίλους μας, αλλά μήπως θα βοηθούσε επιπλέον να απευθυνθούμε σε κάποιον πιο ειδικό; Αφού όταν έχουμε ένα θέμα υγείας συνήθως απευθυνόμαστε στον ειδικό γιατρό, γιατί δεν κάνουμε το ίδιο και όταν έχουμε κάποιο θέμα ψυχολογικής φύσεως;
Αυτοί βασικά είναι οι λόγοι που πολλοί άνθρωποι, παρόλο που το έχουν ανάγκη, διστάζουν να απευθυνθούν σε κάποιο ψυχοθεραπευτή:
- Ταμπού. Ειδικά στην Ελλάδα ακόμα επικρατούν οι αντιλήψεις τύπου: "Γιατί να πάω στον ψυχολόγο; Τρελός είμαι;" ή "Και τι θα πει ο κόσμος;". Όταν δούλευα ως ψυχολόγος σε σχολεία, δεν ήταν λίγοι οι γονείς που απευθυνόταν σε εμένα "ινκόγκνιτο", με απόλυτη μυστικότητα για να μην το ανακαλύψει το παιδί ή ο περίγυρος τους. Μάλιστα μου είχε κάνει εντύπωση ότι το ίδιο είχε κάνει και μία δασκάλα ενός σχολείου που δούλευα προκειμένου να μου εμπιστευτεί κάτι που την προβλημάτιζε σχετικά με το παιδί της. Στην πραγματικότητα, όμως, η ψυχοθεραπεία είναι ένα "δώρο" στον εαυτό μας που αποσκοπεί στην βελτίωση του εαυτού και της ζωής μας. Όσοι παίρνουν την απόφαση να ασχοληθούν με την ψυχική τους υγεία είναι άνθρωποι που έχουν προβληματισμούς και αναζητήσεις στη ζωή τους και θέλουν να γίνουν καλύτεροι. Άλλωστε, η ψυχοθεραπεία δεν απευθύνεται μόνο σε ανθρώπους με σοβαρά προβλήματα, αλλά και σε όσους θέλουν να γνωρίσουν σε βάθος τον εαυτό τους. Μπορούμε επίσης να το δούμε σαν ένα καινούριο "ξεκίνημα" όπως π.χ. όταν αποφασίζουμε να πάμε στο γυμναστήριο, στον διατροφολόγο ή να αρχίσουμε μία αθλητική δραστηριότητα για να βελτιώσουμε το σώμα μας.
- Εγωισμός. Πολλοί άνθρωποι είναι της άποψης: "Μόνος μου τα καταφέρνω καλύτερα" και "Κανείς δε με ξέρει και δε με καταλαβαίνει καλύτερα από τον εαυτό μου." Σύμφωνοι. Ο κάθε άνθρωπος όμως έχει τις δικές του γνώσεις, τα δικά του βιώματα και τον δικό του τρόπο σκέψης και συμπεριφοράς. Ένας ψυχολόγος μπορεί να έχει τις γνώσεις και την ικανότητα να μας προβληματίσει σχετικά με τον τρόπο που βλέπουμε κάποια πράγματα στη ζωή μας καθώς και με τον τρόπο που τα διαχειριζόμαστε. Ο ψυχοθεραπευτής δεν προσφέρει έτοιμες λύσεις στον θεραπευόμενο και το αποτέλεσμα της θεραπείας έρχεται μέσα από προσωπική δουλειά. Οι άνθρωποι που χτυπάνε την πόρτα του ψυχολόγου είναι άτομα που προβληματίζονται και ενδιαφέρονται να ψάξουν βαθύτερα τον εαυτό τους και να τον βελτιώσουν, όπως και τη ζωή τους.
- Φόβος. Φόβος για να ανοιχτούμε και φόβος για το τι θα ανακαλύψουμε. Σίγουρα δεν είναι ότι πιο εύκολο και "άνετο", ειδικά μάλιστα όταν ο χαρακτήρας μας είναι κάπως εσωστρεφής, να κάτσουμε απέναντι σε έναν άγνωστο και να του "ανοίξουμε την καρδιά μας". Σκεφτείτε όμως ότι ίσως και να είναι στην πραγματικότητα πιο εύκολο να μιλήσουμε για τις αληθινές σκέψεις και συναισθήματά μας σε ένα άτομο που δεν εμπλέκεται άμεσα στη ζωή μας, είναι πιο αντικειμενικό και ίσως έχει τον τρόπο να μας βοηθήσει. Ο ψυχοθεραπευτής μας δεν είναι ένα οποιοδήποτε άτομο που δε γνωρίζουμε, είναι ένας άνθρωπος που γνωρίζουμε μέσα από τη θεραπευτική διαδικασία και αναπτύσσουμε μαζί την κατάλληλη συμμαχία και εμπιστοσύνη. Όσον αφορά τον φόβο μας για το τι θα ανακαλύψουμε, είναι αλήθεια ότι μέσα από την εξερεύνηση του εαυτού και της ζωής μας μπορεί να έρθουμε αντιμέτωποι με δυσάρεστες ανακαλύψεις, με δυσάρεστα συναισθήματα και με αλήθειες που δεν μας αρέσουν. Αυτό όμως είναι απαραίτητο, προκειμένου να "αφυπνιστούμε", να κάνουμε έναν "αναπροσδιορισμό" της ζωής και του εαυτού μας έτσι ώστε να προχωρήσουμε σε αλλαγές προς το καλύτερο. Επιπλέον συνήθως η ψυχοθεραπεία οδηγεί σε αργές αλλαγές, με αποτέλεσμα ακόμα και ένα γεγονός που θα μπορούσε να επηρεάσει την ψυχική ισορροπία του θεραπευόμενου να έρχεται στη ζωή του σαν φυσικό επακόλουθο και επομένως να μην τον αναστατώνει τόσο.
- Κόστος. Ειδικά στη σημερινή εποχή της κρίσης, η ψυχοθεραπεία συχνά θεωρείται "πολυτέλεια". Σε αυτή την άποψη όμως ξανά θα αντιπαραθέσω το επιχείρημα: κι αν είχατε ένα θέμα υγείας που σας δυσκόλευε και επηρέαζε τη ζωή και τη λειτουργικότητά σας δε θα απευθυνόσασταν στο γιατρό, ακόμα κι αν τα χρήματα δε σας περίσσευαν; Αν πραγματικά θέλουμε να να κάνουμε αυτό το βήμα για τον εαυτό και τη ζωή μας θα βρούμε τον τρόπο. Υπάρχουν καλοί και σχετικά οικονομικοί θεραπευτές και επιπλέον μπορούμε να καθορίσουμε τη συχνότητα των συνεδριών μας. Οι οικονομικοί λόγοι, όπως και τα υπόλοιπα επιχειρήματα που επικαλούνται πολλοί άνθρωποι, αποτελoύν συχνά έναν τρόπο να εκδηλώσουν την αντίστασή τους στη θεραπεία. Όσοι αποφασίζουν τελικά να ζητήσουν τη βοήθεια ειδικού, παρ’ όλες τις αρχικές τους ανησυχίες ότι δεν θα τα κατάφερναν οικονομικά, συνήθως διαπιστώνουν πως η ψυχική υγεία είναι πολύ σημαντική για να τη βάλουν σε δεύτερη μοίρα.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου